O školi - Osnivač

NJEGOVO VISOKOPREOSVEŠTENSTVO MITROPOLIT ZAGREBAČKO-LJUBLJANSKI GOSPODIN G. JOVAN (PAVLOVIĆ)

     Njegovo Visokopreosveštenstvo, Mitropolit zagrebačko-ljubljanski, Gospodin, Gospodin Jovan, rođen je 22.oktobra 1936.g. u slavonskom selu Medincima, kod Podravske Slatine, od roditelja Save i Julke Pavlović.

     Osnovnu školu završio je u svom rodnom mestu, a nižu gimnaziju sa malom maturom u Podravskoj Slatini. Posle toga upisuje se u Bogosloviju "Sv. Save" u manastiru Rakovica, u kojoj kao učenik njene prve posle ratne petrorazredne generacije, stiče svoje srednješkolsko obrazovanje, u vremenu od 1951-1956. godine.

     Na Bogoslovskom fakultetu Srpske Pravoslavne crkve u Beogradu diplomirao je 1963.g., posle čega odlazi na postdiplomske studije u Zapadnu Nemačku, gde je na Evangelističkoj akademiji u Šlesvigu i Teološkom fakultetu u Kilu, proučava evangelističku teologiju, a na Ludvig-Maksimilijan univerzitetu studira rimokatoličku teologiju i vizantologiju kod profesora Beka. Pored toga boravio je u Belgiji u benediktinskom samostanu Šefton, u Nemačkoj također u benediktinskom samostanu " Maria Lah " kod Koblenca i Nideraltaihu kod Minhena, gde se bogosluženja obavljaju po vizantijskom i zapadnom latinskom obredu.

     Po završetku postdiplomskih studija vraća se u otadžbinu i stavlja na raspolaganje svojoj Crkvi. Tom prilikom Sveti Arhijerejski sinod ga postvlja za suplenta Bogoslovije u Prizrenu. Tamo je radio u toku školske 1966/67.g. i odmah na početku iduće školske, 1967/68, po potrebi službe premešten je za suplenta Bogoslovije u manastiru Krka. Ovde u manastiru Krka, gde je našao svoje drugo ognjište, Njegovo Preosveštenstvo, episkop dalmatinski, Gospodin, Gospodin Stefan, monaši ga 18. novembra 1967, a sutradan, 19. novembra, u Bosanskom Grahovu rukopolaže u čin jerođakona.

     U čin jeromonaha rukopoložen je 2. marta 1969. godine u Kistanju. Pored nastavničke dužnosti i dužnosti glavnog vaspitača u Bogosloviji, kao i redovnih manastirskih poslušanja, o. Jovan je sve do izbora za Episkopa uspešno rukovodio školskom i manstirskom bibliotekom. Profesorski ispit, iz Praktične grupe bogoslovskih predmeta, polaže 16. marta 1972. godine i nedugo po tom Sveti Arhijerejski Sinod, postavlja ga za profesora, iste Bogoslovije.

     Delatnost Mitropolita Jovana, kao suplenta i profesora bogoslovije nije se svodila samo na redovnu nastavu u školi i vaspitavanje učenika, jer je polje njegovog rada u vinogradu Gospodnjem, bilo daleko šire i daleko obimnije. Tako, odmah po rukopoloženju za jeromonaha, vidimo ga kako opslužuje Srpsku pravoslavnu parohiju u Biovičinu selu, a zatim i manastirsku parohiju u Kistanju.

     Sveti Arhijerejski Sinod imenuje ga za člana Komisije za preuzimanje sakralnih crkvenih predmeta, koji su za vreme Drugog svetskog rata, odneti i od tada se nalazili u "Povijesnom muzeju" i drugim kulturnim ustanovama u Zagrebu. Pored toga, biva na sastanku Komisije Svetskog Saveza Crkava za međucrkvenu pomoć koji je održan 4. decembra 1967. u Beogradu. Zatim učestvuje na internacionalnim crkvenim konferencijama, prvo u Vodicama kod Šibenika, od 3. do 7. septembra 1973. i u Belgiji od 19. do 26. jula 1976. Pored Njegovog Preosveštenstva episkopa Stefana prisustvovao je jubilarnoj proslavi Rimokatoličke crkve koja je održana u Splitu i Solinu septembra 1976. Sve ovo zajedno govori o jednoj velikoj dinamici Mitropolita Jovana u radu na svim poljima, koja mu je poveravala Crkva, a plodovi tog rada su, nesumnjivo, zapaženi, jer vidimo da ga je njegov nadležni arhijerej za ovo vrijeme odlikovao činom sinđela i protosinđela i, na kraju, odlikuje ga činom Arhimandrita.

     Najveća ocena njegovog dosadašnjeg rada jeste odluka Svetog Arhijerejskog Sabora, od 21. maja 1977., kojom je izabran za Episkopa Srpske pravoslavne Crkve. Ovo je Njegova Svetost Patrijarh German istakao u svom pozdravnom govoru prilikom hirotonije Episkopa Jovana.

Od 1982-92. godine prestavnik je Srpske Pravoslavne Crkve u Ženevi za međucrkvenu pomoć u CEC i WCC (u komisiji CICARUS ).

Zamenjivao je oboljelog Patrijarha Germana, po odluci SIN. br.1760/zap.758 od 30. juna 1989. godine.

Bio je član Svetog Arhijerejskog Sinoda u više mandata.

Administrirao je slavonskom eparhijom posle smrti vladike Emilijana od 1982-1985. godine. Posle smrti Gornjokarlovačkog Episkopa Simeona administrirao je eparhijom do izbora Episkopa Nikanora za Episkopa Gornjokarlovačkog.

U patrijaršijskom preduzeću "Dobročinstvo" bio je na dužnosti direktora.

U Pećkoj Patrijaršiji 1990.g. predsedavao je Svetom Arhijerejskom Saboru.

     Odlukom Svetog Arhijerejskog Sabora AS br.59/zap.71 od 20 maja 1992.g. izabran je za predsednika Episkopskog saveta Srpske Pravoslavne Crkve u Republici Hrvatskoj, pa je u tom svojstvu potpisao Ugovor sa predsednikom Vlade Ivicom Račanom o odnosima Srpske Pravoslavne Crkve i Vlade Republike Hrvatske.

     Drugom odlukom Svetog Arhijerejskog Sabora AS br.19/zap.99 od 23. maja 1995. godine umoljen je Mitropolit Jovan da privremeno u cilju pomoći izbeglim Arhijerejima sa ratnih područja preuzme duhovno staranje o vernom narodu i Srpskoj pravoslavnoj crkvi u Republici Hrvatskoj.

     Odlukom Svetog Arhijerejskog Sabora iz 1994. godine proširena je jurisdikcija Eparhije zagrebačko - ljubljanske i na Srbe u Republici Italiji, pa je Mitropolit Jovan krajem jula iste godine u hramu Svetog Spiridona Čudotvorca u Trstu, preuzeo dužnost od Preosvećenog G. Konstantina, episkopa srednjeevropskog.

     Boravkom u Italiji Mitropolit Jovan preuzeo je duhovno staranje u parohijama pored Trsta i Rima i u novoosnovanim parohijama Vićenci i Milanu.

     U odnosima sa Rimokatoličkom crkvom Mitropolit Jovan bio je više puta delegat Patrijarha Pavla i imao prilike više puta da pozdravi papu Jovana Pavla II.

     Mitropolit Jovan posebnu pažnju poklanja Manastiru Lepavini i manastirskom bratstvu na čelu sa Arhimandritom Gavrilom kao Episkop Lepavinski i vikarni Episkop Patrijarha Germana a od 1982. godine kao Mitropolit zagrebački.

     Visokopreosvećeni Mitropolit Jovan je 29.05.2007.godine na treći dan Duhova proslavio trideset godina svoje Arhijerejske službe.

     Upokojio se u Gospodu 03. 04. 2014. godine i sahranjen je u sabornom hramu Preobraženja Gospodnjeg u Zagrebu.